Jak wygląda egzamin z języka polskiego jako obcego dla lekarzy?

Egzamin z języka polskiego dla lekarzy odbywa się w Naczelnej Izbie Lekarskiej w Warszawie. Polski system opieki zdrowotnej różni się nieco od systemu ukraińskiego, rosyjskiego i białoruskiego – to oczywiste. Przejawia się to między innymi w izbach lekarskich, które przypominają samorząd lekarski: znajdziemy tu zarówno izbę główną (Naczelna Izba Lekarska, NIL), jak i izby okręgowe (Okręgowa Izba Lekarska), czyli regionalne. Prawo do wykonywania zawodu lekarza nadawane jest przez izbę okręgową według miejsca zamieszkania. To właśnie ona również odpowiada za zagadnienia związane z wykroczeniami lekarza, które nie wpisują się w kodeks karny – w tym także tymi, które skutkują zakazem praktyki lekarskiej. Podczas procesu zatrudniania lekarza w przyszłości będzie wymagać się od niego szeregu uprawień do świadczenia opieki medycznej (prawo wykonywania zawodu lekarza), jak również potwierdzenia braku problemów z izbą.

Egzamin odbywa się co dwa miesiące. Aby przystąpić do niego, należy przedstawić kopię dyplomu i tłumaczenia oraz, w niektórych przypadkach, potwierdzenia nostryfikacji dyplomu. Dokumenty dostarcza listem poleconym lub osobiście. Opłata za egzamin wynosi 400 złotych. Należy ją przelać na konto bankowe NIL, a na egzamin zabrać ze sobą potwierdzenie przelewu.

Sam egzamin składa się z czterech części: dyktanda – tekstu o tematyce medycznej, zadania na rozumienie tekstu ze słuchu, zadania na czytanie i rozumienie przeczytanego tekstu oraz scenki na wylosowany temat, czyli zadania sprawdzającego umiejętność mówienia. Na każdym etapie należy uzyskać nie mniej niż 6 z 10 punktów. W przeciwnym razie, niezaliczoną część kandydat powinien powtórzyć po dwóch miesiącach, co wiąże się oczywiście z ponowną zapłatą. Warto także zwrócić uwagę na to, że podczas egzaminu nie sprawdza się wiedzy medycznej, a poziom opanowania terminologii.

A teraz więcej szczegółów: egzamin zaczyna się we wspólnej sali. Dyktando odtwarzane jest z płyty CD trzy razy – pierwszy raz uczestnicy egzaminu wysłuchują jego treść, za drugim razem piszą, a za trzecim piszą i sprawdzają. Szybkość odtwarzania nagrania jest odpowiednio dopasowana do odbiorców, a artykulację można ocenić jako dobrą, więc osoby, które mają doświadczenie z komunikacją w języku polskim, nie powinny mieć większych problemów. W tym zadaniu pod uwagę brane jest także pismo, więc warto zadbać o jego wygląd.

Druga część: także odczytywany jest tekst, a uczestnik otrzymuje kartkę z pytaniami testowymi na jego temat. Za pierwszym razem należy odsłuchać nagranie, a następnie odpowiedzieć na pytania. Szczerze mówiąc, już podczas pierwszego odsłuchiwania można zorientować się, gdzie oczekiwać odpowiedzi, a podczas drugiego – po prostu odpowiadać.

Trzecia część: komisja sprawdza uczestników w salach lekcyjnych i kontynuuje egzamin indywidualnie. Uczestnicy losują kartkę z tekstem o tematyce medycznej i pięcioma pytaniami do niego. Należy dokładnie przeczytać tekst i odpowiedzieć ustnie na zadane pytania.

Czwarta część: twórcza i najciekawsza. Uczestnik losuje kartkę z konkretną sytuacją (ze sceną między lekarzem a pacjentem). Egzaminatorzy wcielają się w role pacjentów i krewnych, a uczestnicy muszą przeprowadzić wywiad anamnestyczny, jak również konsultację z pacjentami i ich krewnymi. Chodzi to przede wszystkim o to, aby nie pogubić się i pamiętać o etyce medycznej – wtedy wszystko będzie dobrze.

Aby zmniejszyć stres, przed każdym zadaniem komisja wyjaśnia, jak ono wygląda i co należy zrobić. Uczestnicy nie muszą więc obawiać się, że czegoś zapomną lub nie będą wiedzieć, jak postępować.
Tutaj znajdziesz wszystkie niezbędne materiały przygotowujące, dyktanda oraz teksty.